எச்சில் சாப்பாட்டு மகிமை..!! (அனுபவம்)

நட்புறவுகளுக்கு வணக்கம்.

     சில வீடுகளில் கணவன் சாப்பிட்டுமுடித்து எழுந்துவிட்ட உடன் அதே தட்டிலோ அல்லது இலையிலோ மனைவி அமர்ந்து சாப்பிடுவதை நான் பார்த்திருக்கிறேன். நீங்களும் பார்த்திருப்பீர்கள். நானும் அதை ஏதோ பாரம்பரியம் என்றோ சம்பிரதாயம் என்றோ தான் நினைத்திருந்தேன்.

    ஆனால் அதற்கான உண்மை எனக்கு இன்று தான் தெரிந்தது. உங்களுக்கு ஏற்கனவே தெரிந்திருக்கலாம். இருந்தாலும்... நான் இன்று அறிந்ததை உங்களுடன் பகிர்வதில் மகிழ்கிறேன்.

    என் அப்பா வழி சொந்தக்காரர் கூட்டுக்குடும்பம். பெரிய வீடு... நிறைய பேர் இருப்பார்கள். அந்தத் தாத்தா பாட்டிக்கு மூன்று பிள்ளைகள். இரண்டு பெண்கள். வீடு நிறைய குழந்தைகள் இருந்தது. அவர்கள் வீட்டில் இப்படித்தான். ஆண்கள் அனைவரும் வேலை காரணமாக வேறுவேறு நேரத்தில் சாப்பிட வருவார்கள். இருந்தாலும் அவர்கள் வந்து சாப்பிட்டு வைத்தத் தட்டை மூடி வைத்து மற்றவர்கள் அனைவருமே சாப்பிட்டப் பிறகு பாட்டி முதற்கொண்டு பெண்கள் கணவர் வைத்தத் தட்டிலேயே சாப்பாடு போட்டுச் சாப்பிடுவார்கள்.

    எனக்குத் திருமணம் முடிந்தக்கையோடு அவர்களின் வீட்டிற்கு விருந்திற்கு அழைத்தார்கள். எனக்கு விருப்பமில்லை என்றாலும் போய் தான் ஆக வேண்டும் என்ற கட்டாயத்தில் போனேன். அதுவரையில் பரவாயில்லை... இருவருக்கும் தனித்தனி இலையில் தான் பரிமாறினார்கள். அப்பொழுது அவர்களில் அண்ணன் ஒருவர் மட்டும் ஏதோ அவசர வேலையாய் வெளியே போனதால் அண்ணியை எங்களுடன் அமர்ந்து சாப்பிட அழைத்தும் “அவர் சாப்பிடாமல் நான் சாப்பிட மாட்டேன்“ என்று சொல்லி விட்டு எங்களுக்குப் பரிமாறினார் அந்த அண்ணி.

    இவர்களுக்கு கணவரின் மேல் எவ்வளவு அன்பு.... நமக்கு அந்த அளவு அன்பு வரவில்லையே என்று மனத்தில் நினைத்தாலும்... அவர்கள் போல் செய்ய இன்று வரையில் எனக்குக் கொஞ்சம் கூட விருப்பமில்லை.

இப்பொழுது விசயத்திற்கு வருகிறேன்....

    கொஞ்ச நாட்களாக அந்த அண்ணிக்கு உடல்நிலை சரியில்லை என்று கேள்விப்பட்டதால் இன்று தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு பேசினேன். பேசும் பொழுதே அண்ணன் வேலை முடித்து வரவில்லை என்று சொன்னார். நன்றாகத்தான் பேசினார்கள். தன் உடல்நிலை குறித்தும் மருந்து குறித்தும் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். அப்பொழுது மணி நம்மூர் நேரத்திற்கு மதியம் ஒன்று இருக்கும்.

    நான் பேச்சு வாக்கில் “சாப்பிட்டீங்களா அண்ணி...?“ என்று கேட்டேன். நிச்சயம் அவர்கள் சாப்பிட்டு இருக்க மாட்டார்கள் என்றே நினைத்தேன். ஆனால் அண்ணியோ.... “நான் சாப்பிட்டு விட்டேன் அருணா... அண்ணன் வந்தால் அவரே போட்டு சாப்பிட்டுக் கொள்வார்“ என்றும் சொன்னார். எனக்கு மனத்திற்குள் ஆச்சர்யமாக இருந்தாலும்... “நீங்கள் பொதுவா அண்ணன் சாப்பிடாமல் சாப்பிட மாட்டீர்களே.... உடம்பு சரியில்லாததால் உங்கள் சம்பிரதாயங்களை நீங்கள் மாற்றிக் கொண்டது நல்லது தான் அண்ணி...“ என்றேன்.

    “சம்பிரதாயமா....? எதைச்சொல்லுற...?“ என்றார்

    “உங்கள் மாமியார் வீட்டில் ஆண்கள் சாப்பிட்டப் பிறகு தான் பெண்களெல்லாம் சாப்பிடுவது என்ற சம்பிரதாயம் இருந்ததே.... இப்போ தனியாக வந்ததிலிருந்து அப்படி இல்லையா...?“ என்றேன்.

    அதற்கு அண்ணி சொன்னார் கோபமாக.... “அது ஒரு சம்பிரதாயமும் இல்லை. ஒரு மண்ணும் இல்லை. அது கூட்டுக் குடும்பம். நிறைய பேர்கள் இருப்பதால் கடைசில் சாப்பிடும் எங்களுக்கு பிடித்தப் பதார்த்தம் எதுவும் மீறாது. அதனால் கணவன் தட்டில் அதிகமாக வைத்து விடுவோம். இவர் எப்படியும் மீதி வைத்து விடுவார் என்று தெரிந்தே தான் வைப்போம். அவரும் ஓரளவிற்குச் சாப்பிட்டு விட்டு தன் மனைவிக்கு இந்தப் பதார்த்தம் பிடிக்குமே எனறு வைத்து விடுவார். என் கணவர் வைத்த எச்சில் தட்டில் யாரும் சாப்பிட மாட்டார்கள் இல்லையா... நாங்கள் அதிலேயே சாப்பாடு போட்டுச் சாப்பிடுவோம்....“ என்றார்.

     “அடக்கடவுளே.... இது தான் காரணமா.... நான் ஏதோ உங்களின் கணவரின் மேல் உள்ள அன்பால் தான் அவரின் எச்சில் தட்டிலேயே சாப்பிடுகிறீர்கள் என்று நினைத்தேன்....“ என்று என் ஆச்சர்யத்தைச் சொன்னேன்.

     அதற்கு அண்ணி, “அவர் நமக்குப் பிடித்ததை வைத்துவிட்டுப் போவதிலேயே அவரின் அன்பு புரிகிறது தானே அருணா....” என்றார்

இருந்தாலும்.. எனக்கு.. இது இவ்வளவு தானா என்றே தோன்றுகிறது.

அருணாசெல்வம்.

 14.02.2013